María Luisa Navarrovida y obra. Historia de una profesión docente en el movimiento renovador español (1885-1948)

Resumo

Esta investigación realiza un estudo biográfico sobre María Luisa Navarro Margati, profesora e pedagoga, cuxa formación e profesión forman parte do movemento de renovación español do primeiro terzo do século XX. O seu labor docente limítase ao Colexio Nacional de Xordomudos de Madrid (1912-1936). Nos anos 20 e 30 do século pasado colaborou na prensa madrileña, ademais de ser cofundadora e colaboradora do Boletín Escolar (1917) e da Revista de Pedagoxía (1922-1936). Ao mesmo tempo, destaca como tradutora e comentarista de autores limitados á Escuela Nueva. É unha das poucas mulleres que logrou facerse visible na Segunda República Española; visibilidade que lle custará o exilio. Residirá uns anos en Inglaterra, lonxe da vida profesional. Non obstante, o exilio arxentino permitiralle recuperalo: conferencias, cursos, cátedra universitaria en Tucumán e de novo o mundo editorial a través de Losada. Pouco antes da súa morte, abandonou as tarefas docentes para dedicarse de novo ao traballo social (como fixo nos anos republicanos e moi brevemente en Inglaterra): funda e dirixe a Comisión Democrática Española de Axuda (1945), para axudar aos refuxiados españois no sur de Francia.