Diseño, desarrollo y caracterización de nanopartículas de PLGA cargadas con adalimumab

  1. García Otero, X 24
  2. Varela Fernández, R 12
  3. Blanco Méndez, J 2
  4. Subias, M 3
  5. González Barcia, M 3
  6. Aguiar, P 4
  7. Fernández Ferreiro, A 3
  8. Otero Espinar, FJ 2
  1. 1 Grupo de Investigación en Neurociencias clínicas. Hospital Clínico Universitario, Instituto de InvestigaciónSanitaria de Santiago de Compostela (IDIS). Travesía da Choupana s/n Santiago de Compostela. Código postal:15706. España.
  2. 2 Departamento de Farmacia, Farmacología y Tecnología Farmacéutica. Universidad de Santiago de Compostela (USC). Campus vida. Santiago de Compostela. Código postal: 15782. España.
  3. 3 Grupo de Farmacología Clínica. Hospital Clínico Universitario, Instituto de Investigación Sanitaria de Santiago de Compostela (IDIS). Travesía da Choupana s/n Santiago de Compostela. Código postal: 15706. España
  4. 4 Departamento de Medicina Nuclear y Grupo de Imagen Molecular, Hospital Clínico Universitario, Instituto de Investigación Sanitaria de Santiago de Compostela (IDIS). Travesía da Choupana s/n Santiago de Compostela. Código postal: 15706. España.
Revista:
RESCIFAR Revista Española de Ciencias Farmacéuticas

ISSN: 2660-6356

Ano de publicación: 2021

Título do exemplar: XV CONGRESO DE LA SOCIEDAD ESPAÑOLA DE FARMACIA INDUSTRIA Y GALÉNICA

Volume: 2

Número: 2

Páxinas: 63-65

Tipo: Artigo

Outras publicacións en: RESCIFAR Revista Española de Ciencias Farmacéuticas

Resumo

El adalimumab es un anticuerpo monoclonal considerado como fármaco de tratamiento biológico. Su mecanismo de acción consiste en la disminución del efecto del factor de necrosis tumoral (anti-TNF-α), así como la inducción de la apoptosis de linfocitos que se encuentran anormalmente activados. Por esta razón, el adalimumab ha demostrado su eficacia en el tratamiento de algunas enfermedades inflamatorias como artritis reumatoide, enfermedad de Crohn, artritis psoriásica o psoriasis, y también en patologías oculares como la uveítis no infecciosa. Se han identificado mecanismos de resistencia, incluyendo la alteración de la expresión o la unión del antígeno, el deterioro de la citotoxicidad mediada por el complemento (CMC) o la citotoxicidad celular dependiente de anticuerpos (ADCC). Por este motivo, se propone la encapsulación de este anticuerpo en sistemas poliméricos de tamaño nanométrico con la finalidad de aumentar su estabilidad, conferir protección y vectorizar el anticuerpo al lugar deseado.