Base preclínica de sistemas lipídicos nanoestructurados (NLC) cargados con bevacizumabdiseño, desarrollo y caracterización fisicoquímica

  1. Rubén Varela Fernández 23
  2. Xurxo García Otero 12
  3. Anxo Fernández Ferreiro 1
  4. Lema, MI 3
  5. Miguel González Barcia 4
  6. Francisco J Otero Espinar 2
  1. 1 Grupo de Imagen Molecular. Hospital Clínico Universitario, Instituto de Investigación Sanitaria de Santiago deCompostela (IDIS). Travesía da Choupana s/n Santiago de Compostela. Código postal: 15706. España.
  2. 2 Departamento de Farmacia, Farmacología y Tecnología Farmacéutica. Universidad de Santiago de Compostela (USC). Campus vida. Santiago de Compostela. Código postal: 15782. España. Francisco
  3. 3 Grupo de Investigación en Neurociencias clínicas. Hospital Clínico Universitario, Instituto de Investigación Sanitaria de Santiago de Compostela (IDIS). Travesía da Choupana s/n Santiago de Compostela. Código postal: 15706. España
  4. 4 Grupo de Farmacología Clínica. Hospital Clínico Universitario, Instituto de Investigación Sanitaria de Santiago de Compostela (IDIS). Travesía da Choupana s/n Santiago de Compostela. Código postal: 15706. España.
Revista:
RESCIFAR Revista Española de Ciencias Farmacéuticas

ISSN: 2660-6356

Ano de publicación: 2021

Título do exemplar: XV CONGRESO DE LA SOCIEDAD ESPAÑOLA DE FARMACIA INDUSTRIA Y GALÉNICA

Volume: 2

Número: 2

Páxinas: 87-89

Tipo: Artigo

Outras publicacións en: RESCIFAR Revista Española de Ciencias Farmacéuticas

Resumo

Bevacizumab es un anticuerpo monoclonal humanizado que ha demostrado eficacia en el tratamiento de algunas enfermedades neoplásicas (cáncer de colon, de mama, de pulmón no microcítico y de células renales), así como en patologías oculares como la DMAE y la retinopatía diabética. Su mecanismo de acción se fundamenta en la unión al factor de crecimiento del endotelio vascular (VEGF), inhibiendo así la unión de éste a sus receptores Flt 1 (VEGFR 1) y KDR (VEGFR 2), situados en la superficie de las células endoteliales, provocando una reducción de la angiogénesis, principal mecanismo fisiopatológico involucrado en estas enfermedades. Se han identificado mecanismos de resistencia, incluyendo la alteración de la expresión o la unión del antígeno, el deterioro de la citotoxicidad mediada por el complemento (CMC) o la citotoxicidad celular dependiente de anticuerpos (ADCC). A raíz de esto, se propone la encapsulación de este anticuerpo en sistemas lipídicos de tamaño nanométrico con la finalidad de aumentar su estabilidad, conferir protección y vectorizar el anticuerpo al lugar deseado.