Ciclacións radicalarias na síntese de macrociclos nitroxenadosaplicacións a síntese de alcaloides:síntese de análogos de antibióticos enodínicos

  1. RODRIGUEZ LONGARELA, GEMA
Dirixida por:
  1. Domingo Domínguez Francisco Director
  2. Carlos Saa Rodríguez Director

Universidade de defensa: Universidade de Santiago de Compostela

Ano de defensa: 1998

Tribunal:
  1. Luis Castedo Expósito Presidente/a
  2. Enrique Guitián Rivera Secretario
  3. Gerard Van Koten Vogal
  4. Waldemar Adam Vogal
  5. Miguel Yus Astiz Vogal
Departamento:
  1. Departamento de Química Orgánica

Tipo: Tese

Teseo: 64198 DIALNET

Resumo

En este trabajo de Tesis se han preparado diversas macrolactamas de 10 miembros por medio de reacciones de macrociclación radicalaria de tipo 10-endo. Dichas macrolactamas se han podido transformar en alcaloides isoindolobenzazepínicos (azabiciclo Õ7,5å ) o tetrahidroprotoberberínicos (azabiciclo Õ6,6å) por medio de ciclaciones transanulares regioselectivas dependiendo de las condiciones de reacción. Siguiendo esta metodología se sintetizó el alcaloide lennoxamina y dos catecolaminas tetrahidroprotoberberínicas sustituidas en los anillos A y D, respectivamente, sobre las cuales se llevó a cabo un estudio de sus propiedades dopaminérgicas. Las reacciones de macrociclación radicalaria fueron también procesos muy útiles para la preparación de macrolactamas de 11 miembros, las cuales, resultaron ser buenos intermedios en la síntesis de homoprotoberberinas. Dependiendo de la geometría de la macrolactama se sintetizaron distintos esqueletos azabicíclicos Õ7,6å o Õ6,7å por medio de reacciones de ciclación transanular. La metodología desarrollada para la síntesis de macrolactamas de 10 y 11 miembros no resultó ser útil para el caso de lactamas de 8 y 9 miembros. Además de los estudios de macrociclación radicalaria de compuestos nitrogenados, se llevó a cabo la síntesis de sistemas carbocíclicos de 10 miembros con sustitución diendiino, estructuras análogas de los antibióticos enodiínicos. Por último, se demostró la capacidad de estos compuestos para cicloaromatizar dando lugar a especies birradicalarias naftacénicas con posible capacidad de ruptura del ADN.