Ciclacións radicalarias na síntese de macrociclos nitroxenadosaplicacións a síntese de alcaloides:síntese de análogos de antibióticos enodínicos

  1. RODRIGUEZ LONGARELA, GEMA
unter der Leitung von:
  1. Domingo Domínguez Francisco Doktorvater
  2. Carlos Saa Rodríguez Doktorvater

Universität der Verteidigung: Universidade de Santiago de Compostela

Jahr der Verteidigung: 1998

Gericht:
  1. Luis Castedo Expósito Präsident/in
  2. Enrique Guitián Rivera Sekretär
  3. Gerard Van Koten Vocal
  4. Waldemar Adam Vocal
  5. Miguel Yus Astiz Vocal
Fachbereiche:
  1. Departamento de Química Orgánica

Art: Dissertation

Teseo: 64198 DIALNET

Zusammenfassung

En este trabajo de Tesis se han preparado diversas macrolactamas de 10 miembros por medio de reacciones de macrociclación radicalaria de tipo 10-endo. Dichas macrolactamas se han podido transformar en alcaloides isoindolobenzazepínicos (azabiciclo Õ7,5å ) o tetrahidroprotoberberínicos (azabiciclo Õ6,6å) por medio de ciclaciones transanulares regioselectivas dependiendo de las condiciones de reacción. Siguiendo esta metodología se sintetizó el alcaloide lennoxamina y dos catecolaminas tetrahidroprotoberberínicas sustituidas en los anillos A y D, respectivamente, sobre las cuales se llevó a cabo un estudio de sus propiedades dopaminérgicas. Las reacciones de macrociclación radicalaria fueron también procesos muy útiles para la preparación de macrolactamas de 11 miembros, las cuales, resultaron ser buenos intermedios en la síntesis de homoprotoberberinas. Dependiendo de la geometría de la macrolactama se sintetizaron distintos esqueletos azabicíclicos Õ7,6å o Õ6,7å por medio de reacciones de ciclación transanular. La metodología desarrollada para la síntesis de macrolactamas de 10 y 11 miembros no resultó ser útil para el caso de lactamas de 8 y 9 miembros. Además de los estudios de macrociclación radicalaria de compuestos nitrogenados, se llevó a cabo la síntesis de sistemas carbocíclicos de 10 miembros con sustitución diendiino, estructuras análogas de los antibióticos enodiínicos. Por último, se demostró la capacidad de estos compuestos para cicloaromatizar dando lugar a especies birradicalarias naftacénicas con posible capacidad de ruptura del ADN.