Un problema de palabrasA poética de Xela Arias

  1. Nogueira Pereira, María Xesús 1
  1. 1 Universidade de Santiago de Compostela
    info

    Universidade de Santiago de Compostela

    Santiago de Compostela, España

    ROR https://ror.org/030eybx10

Zeitschrift:
Boletín da Real Academia Galega

ISSN: 1130-7714

Datum der Publikation: 2021

Titel der Ausgabe: Xela Arias

Nummer: 382

Seiten: 31-40

Art: Artikel

DOI: 10.32766/BRAG.382.805 DIALNET GOOGLE SCHOLAR lock_openOpen Access editor

Andere Publikationen in: Boletín da Real Academia Galega

Zusammenfassung

Xela Arias’ views on writing reflected in autopoetic texts, lectures or interviews enables the reconstruction of a metaliterary discourse that not only defines the basis of her poetics but also places it at aesthetic and ideological points of reference. One of the first is the importance of language — the word — in a constant exercise in experimentation based on freedom. Secondly, there is the awareness of writing from a condition, that of a woman, and in a minority language. Finally, and as a backdrop, there is the subversion of the established order, the condemnation of false equilibriums and the questioning of the order of things.

Bibliographische Referenzen

  • Alonso, María (1989). Vigo me sugiere dolor. Atlántico Diario, 26/III/1989, 19.
  • Álvarez, Juan Carlos (1994). Los sentimientos son el agujero que han dejado a las mujeres. Faro de Vigo, 1/XII/1994, ‘Domingo’, 3.
  • Arias, Xela (1984a). Poética. En: IV Festival de Poesía no Condado. Salvaterra de Miño: A.C.D. O Condado.
  • Arias, Xela (1984b). Pregúntanme: a poesía. La Voz de Galicia, 10/V/1984 e 17/V/1984.
  • Arias, Xela (1988). ¿Que por que? Congostra, 0.
  • Arias, Xela (1989). Paixón de militancia e escuros desertores. Filología Románica, 6, 137-143.
  • Arias, Xela (1991). Autopoética. Boletín Galego de Literatura, 11, 199-202.
  • Arias, Xela (2001). ¿Para que os poetas hoxe?. En: Xela Arias. Álbum de Mulleres. Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega.
  • Arias, Xela (2003). Intempériome. A Coruña: Espiral Maior.
  • Carballa, Xan (1990). Xela Árias. Pertenzo a unha xeración pequerrechiña e diferente que non se identifica cos maiores nen cos máis novos. A Nosa Terra, 426, 21.
  • Carneiro, Montse (1990). Xela Arias cuelga en la pared los dramas inconfesables que descubre a través de la poesía. El Ideal Gallego, 12/VIII/1990.
  • González Fernández, Helena (2005). Elas e o paraugas totalizador. Escritoras, xénero e nación. Vigo: Edicións Xerais de Galicia.
  • Noia, Camiño (2004). Muller e literatura na escrita de Xela. En: Valentín Arias, ed. Xela Arias, quedas en nós. Vigo: Edicións Xerais de Galicia, 130-138.
  • Nogueira Pereira, María Xesús (2021a). A soidade xeracional de Xela Arias. En: Luís Cochón e Laura Caamaño Pérez, eds. Celebración de Xela Arias. “INTEMPÉRIATEME”. Sobre a dificultade de traducírmonos. Cadernos Ramón Piñeiro XLIV. Santiago de Compostela: Xunta de Galicia, 189-197.
  • Nogueira Pereira, María Xesús (2021b). Introdución. En: Xela Arias, Poesía reunida (1982-2004). Vigo: Edición Xerais de Galicia, 8-64.
  • Nogueira Pereira, María Xesús (2021c). Xela Arias. De certo, a vida ía en serio. Santiago de Compostela: Chan da Pólvora.
  • Porteiro, María Xosé (1996). Xela Arias. ‘O poema vaime. La Voz de Galicia, 21/III/1996, 3.
  • Rivas, Manuel (1990). Xela Arias, a escritora que convertiu os cabalos en tigres. La Voz de Galicia, 25 /III/1990, 105.
  • Romaní, Ana (2003). Xela Arias, serse intempestiva. Tempos novos, 78, 82.
  • Vázquez de Gey, Elisa, ed. (1988). Queimar as meigas. (Galicia, 50 anos de poesía de muller). Madrid: Torremozas.
  • Vidal Villaverde, Manuel (2002). Denuncia do equilibrio. Atlántico Diario, 18/II/2002.
Fuente de los datos: Dialnet