Harmonizando tradición e conservación : regulación pesqueira da angúia [Anguilla anguilla (Linnaeus, 17589] nos caneiros de Portomarín (Lugo)

  1. Sandra Barca 1
  2. Rufino Vieira-Lanero 1
  3. Sergio Silva 1
  4. Javier Sánchez-Hernández 2
  5. David J. Nachón 1
  6. M. Carmen Cobo 1
  7. Mª José Servia 3
  8. Fernando Cobo 4
  1. 1 Estación de Hidrobioloxía "Encoro do Con". Universidade de Santiago de Compostela. Vilagarcía de Arousa
  2. 2 Departamento de Zooloxía, Xenética e Antropoloxía Física. Facultade de Bioloxía. Universidade de Santiago de Compostela
  3. 3 Departamento de Bioloxía Animal, Bioloxía VExetal e Ecoloxía. Facultade de Ciencias. Universidade de A Coruña
  4. 4 Estación de Hidrobioloxía "Encoro do Con". Universidade de Santiago de Compostela. Vilagarcía de Arousa ; Departamento de Zooloxía, Xenética e Antropoloxía Física. Facultade de Bioloxía. Universidade de Santiago de Compostela
Revista:
GalHidria: revista da Asociación Galega de Investigadores da Agua (AGAIA)

ISSN: 2659-8760

Ano de publicación: 2019

Volume: 1

Número: 1

Páxinas: 43-47

Tipo: Artigo

Outras publicacións en: GalHidria: revista da Asociación Galega de Investigadores da Agua (AGAIA)

Resumo

Na bacía do Miño-Sil existe unha importante cantidade de biomasas de anguía confinada en diferentes cursos de auga como consecuencia da forte fragmentación da rede hidrográfica ocasionada polos encoros e pola captura, por parte da Administración e de grupos ecoloxistas, de anguías retidas na presa de Frieira para soltalas despois augas arriba, onde non teñen ningunha probabilidade de contribuir ao escape cara ao mar. O cumprimento do Regulamento (CE) nº 1100/2007 do Consello Europeo no que se dan as directrices para a elaboración de plans de recuperación para toda a poboación de anguía europea, sobre o transporte de anguías dende augas interiores, pódese levar a cabo na conca alta do Miño grazas á colaboración coa Asociación "O Carrual", a través do plan de aproveitamento e de regulación pesqueira dos caneiros de Portomarín, pois doutro xeito, sería moi difícil a captura da abundante poboación relicta que aínda queda na parte alta do Miño