Os pronomes tónicos oblicuos libres min e mí nos cancioneiros trobadorescos

  1. Monteagudo Romero, Henrique 1
  1. 1 Universidade de Santiago de Compostela
    info

    Universidade de Santiago de Compostela

    Santiago de Compostela, España

    ROR https://ror.org/030eybx10

Zeitschrift:
Revista galega de filoloxía

ISSN: 2444-9121

Datum der Publikation: 2019

Nummer: 20

Seiten: 91-118

Art: Artikel

DOI: 10.17979/RGF.2019.20.0.5921 DIALNET GOOGLE SCHOLAR lock_openOpen Access editor

Andere Publikationen in: Revista galega de filoloxía

Zusammenfassung

As it is well known, besides to a set of weak forms, in Galician-Portuguese the personal first-person pronoun had the oblique strong forms min and mí, which could exercise the functions of direct and indirect complement, either as prepositional (governed by a) or as non-prepositional. In the manuscripts of cancioneiros, the unstressed forms may appear represented as 'me', 'mi' and 'm' in A and as 'me', 'mi', 'mh' or 'm' in B / V, while the stressed forms appear as 'mi', 'mỹ' 'mĩ' or 'min' in A, and as 'mi', 'mĩ', 'mj', 'mj͂', 'min' or 'mjn' in B, with the corresponding alographic variants. The diversity of spellings and the ambiguity of some of them have given rise to frequent confusions about the first-person oblique pronominal system, and about the precise interpretation of some occurrences. In the present contribution, we will focus on the problems related to min and mí as non-prepositional strong oblique forms.

Bibliographische Referenzen

  • Ali, Manuel Said (1966). Gramática Histórica da Língua Portuguesa (6ª edición). São Paulo: Melhoramentos.
  • Cancioneiro da Ajuda (1994). Lisboa: Távola Redonda.
  • Cancioneiro da Biblioteca Nacional (Colocci Brancuti). Cod. 10991. Reprodução facsimilada (1982). Lisboa: Biblioteca Nacional / Imprensa Nacional – Casa da Moeda.
  • Cancioneiro Português da Biblioteca Vaticana (Cód. 4803) (1973). Lisboa: Centro de Estudos Filológicos / Instituto de Alta Cultura.
  • Carter, Henry (1975). Cancioneiro da Ajuda. A Diplomatic Edition. New York: Klaus Reprint.
  • Dias, Epiphanio da Silva (1970). Sintaxe Histórica Portuguesa (5ª edición). Porto: Livraria Clássica.
  • Huber, Joseph (1984). Gramática do Português Antigo. Lisboa: Fundação Calouste Gulbenkian.
  • Machado Filho, Américo V. Lopes (2009). Um «Flos Sanctorum» trecentista em português. Brasília: Universidade de Brasília.
  • Maia, Clarinda de Azevedo (1986). História do Galego-Português. Estado lingüístico da Galiza e do Noroeste de Portugal desde o século XIII ao século XVI. Coimbra: Instituto Nacional de Investigação Científica.
  • Marreiros, Rosa (2012). Chancelaria de D. Dinis. Livro II. Coimbra: Terra Ocre.
  • Martins, Ana Maria (1994). Clíticos na História do Português. Lisboa: Universidade de Lisboa. Dissertação de Doutoramento inédita.
  • Martins, Ana M. (2001). Documentos Portugueses do Noroeste e da Região de Lisboa. Da Produção Primitiva ao Século XVI. Lisboa: Imprensa Nacional-Casa da Moeda.
  • Martins, Ana M. (2004). “Ambiguidade estrutural e mudança linguística: a emergência do infinitivo flexionado nas orações complemento de verbos causativos e perceptivos”. En Ana M. Brito, O. Figueiredo / C. Barros (eds.), Linguística Histórica e História da Língua Portuguesa. Actas do Encontro de Homenagem a Maria Helena Paiva. Porto: Universidade do Porto, 197-225.
  • Mattos e Silva, Rosa V. (2008). O Português Arcaico. Uma Aproximação. 2 vols. Lisboa: Imprensa Nacional / Casa da Moeda.
  • Mettmann, Walter (ed.) (1981). Afonso X o Sábio. Cantigas de Santa Maria, 2 vols. Vigo: Edición Xerais de Galicia.
  • Michaëlis de Vasconcellos, Carolina (1920). “Glossário do Cancioneiro da Ajuda”, Revista Lusitana, 23 (1920), 1-95.
  • Michäelis de Vasconcellos, Carolina (1990). Cancioneiro da Ajuda. Edição crítica e commentada, 2 vols. Lisboa: Imprensa Nacional / Casa da Moeda.
  • Molteni, Enrico (1880). Il Canzoniere Portoghese Colocci-Brancuti, pubblicato nelle parti che completano il Codice Vaticano 4803. Halle: Max Niemeyer.
  • Monaci, Ernesto (1875). Il Canzoniere Portoghese della Biblioteca Vaticana. Halle: Max Niemeyer.
  • Monteagudo, Henrique (2013). “«Cuita grand’e cuidado» (A 32) / «Coita grand’e coydado» (B 174). Estratigrafía da variación lingüística nos cancioneiros trobadorescos”, Boletín da Real Academia Galega, 374, 207-299.
  • Monteagudo, Henrique (no prelo): “Variación e cambio lingüístico no galego-portugués (s. XIII-XIV): os clíticos me / mi e lle / lhi e outras formas en <-e> final”, Boletín da Real Academia Galega 380.
  • Nobiling, Oskar (2007 [1907]). “Acerca do Texto e da Interpretação do Cancioneiro da Ajuda”. En Oskar Nobiling, As cantigas de D. Joan Garcia de Guilhade e estudos dispersos. Niterói: Editora da Universidade Federal Fluminense, 173-218.
  • Nogueira, Bernardo Sá (2003). O Livro das Lezírias d’El Rei Dom Dinis. Lisboa: Universidade.
  • Nunes José Joaquim (1975). Compêndio de Gramática Histórica Portuguesa. Fonética e Morfologia (8ª edición). Lisboa: Livaria Clássica.
  • Paxeco Machado, Elza / Machado, José Pedro (1949-1964). Cancioneiro da Biblioteca Nacional. Antigo Colocci-Brancuti, 8 vols. Lisboa: Revista de Portugal.
  • Pensado, Carmen (1995). “La creación del complemento preposicional y la flexión de los pronombres personales en las lenguas románicas”. En Carmen Pensado, El complemento directo preposicional. Madrid: Visor, 179-233.
  • Rodríguez, José L. (1980). El cancionero de Joan Airas de Santiago. Santiago: Universidade.
  • Silva, Maria Cristina Vieira da (1997). “As construções causativas em textos notariais dos séculos XIII e XIV”. En Ivo Castro (ed.), Actas do XIII Encontro Nacional da Associação Portuguesa de Linguística (Braga-Guimarães 1996), vol. II, 289-295.
  • Sousa Fernández, Xulio C. (1998). Estudio diacrónico das construcións con mandar como verbo de orde en galego. Santiago: Universidade de Santiago de Compostela. Tese de doutoramento inédita.
  • Sousa Fernández, Xulio C. (2004). “O comportamento da construcción causativa deixar + infinitivo en galego”. En Teresa Amado Rodríguez et al. (eds.), Iucundi acti labores : estudios en homenaje a Dulce Estefanía Álvarez. Santiago de Compostela: Universidade de Santiago de Compostela, 187-192.
  • Sousa Fernández, Xulio C. (2012). “Esquemas causativos en galego, portugués europeo e portugués brasileiro”. En Xoán Lagares / Henrique Monteagudo (eds.), Galego e português brasileiro: história, variação e mudança. Niterói: Universidade Federal Fluminense; [Santiago de Compostela:] Universidade de Santiago de Compostela, 175-190.
  • Stengaard, Birte (2003). “El uso libro de los pronombres personales tónicos oblicuos en el gallego-portugués medieval: características sintácticas e implicaciones diacrónicas”. En Fernando Sánchez Miret (ed.), Actas del XXIII Congreso Internacional de Lingüística y Filología Románica. Tübingen: Max Niemeyer, vol. II, 425-433.