Lumes, paisaxe e política forestal na Galiza

Resumo

Os lumes naturais existían en Galiza antes da chegada do Homo sapiens, ata o día de hoxe.Durante o século XIX, sobre todo a partir da segunda metade, a administración estatal impuxo unhas políticas de reforestación con elemento exóticos tales como piñeiros e eucaliptos por todo o territorio, sen ter en conta as súas consecuencias ambientais. Ao longo do século XX O Plan Xeral de Repoboación afianzou o uso destas especias. En Galiza, repoboáronse ao redor da metade dos montes comunais con piñeiros e eucaliptos, substituíndo matogueiras, brañas e bosques por estas especies sen facer un estudio da súa pertinencia a longo prazo.Esta política forestal chocaba cos intereses dos propietarios dos montes, que en numerosas ocasións se viron desposuídos das súas propiedades e abocados á ruína.A plantación indiscriminada de piñeiros e eucaliptos ten ata o día de hoxe efectos negativos, como a expansión incontrolada destas especies incluso en espazos naturais nos que non foran plantados e sobre todo o seu papel nos incendios forestais.Actualmente, xa no século XXI, seguimos a mesma política forestal que durante os s. XIX e XX pero a eucaliptos e piñeiros súmaselles o ladrillo e o asfalto.A vaga de incendios do 2006 demostra que fai falta unha renovación da política forestal e unha ordenación e planificación do territorio e dotala dunha dimensión social e ambiental.Neste artigo, Pablo Ramil analiza con detalle estes acontecementos.