Utilización de métodos reológicos no lineales (LAOS, OSP, 1D SAOS, 1D RARALLEL SUPERPOSITION) en la caracterización de muestras representativas de familias con características mecánicas definidas

  1. Gracia Fernández, Carlos Alberto
Dirixida por:
  1. Ana Álvarez García Co-director
  2. Ramón Artiaga Co-director

Universidade de defensa: Universidade da Coruña

Fecha de defensa: 28 de xullo de 2017

Tribunal:
  1. Josefa Salgado Carballo Presidenta
  2. Jorge López Beceiro Secretario/a
  3. Luis Lugo Latas Vogal

Tipo: Tese

Teseo: 495877 DIALNET lock_openRUC editor

Resumo

A mayoría dos procesos industriáis nos que hay involucrados materiales líquidos ou semisólidos, producense fora do réxime lineal. Polo tanto, o estudio das propiedades viscoelásticas deses materiais debería ser feita fora do rango lineal. Sin embargo, ditos estudios viscoelasticos normalmente están feitos dentro do réxime lineal, extrapolando o resultado despois fora do mesmo. Os ensaios oscilatorios son básicos para entender completamente o comportamento viscoelástico. Ditos ensaios podense realizar fora do rango lineal en modo LAOS (Large Amplitude Oscillation Shear / Cizalla Oscilatoria de Gran Amplitude) Existen unha serie de problemas experimentais asociados a ditos ensaios que impoiden unha correcta caracterización. Ademáis, unha correcta interpretación dos resultados é, en moitos casos, difícil de conquerir. Ë por esto motivo polo que se propon un novo método para traballar fora do réxime lineal. Dito método denomínase OSP (Orthogonal Superposition/Superposición Ortógonal). Nos ensaios OSP, a mostra é cizallada con unha velocidade de corte determinada e mídense as propiedades viscoelásticas nun movemento oscilatorio perpendicular á cizalla. O movemento oscilatorio está dentro do réxime lineal pero os valores dos módulos viscoelásticos son función da velocidade de cizalla aplicada polo que pódese estudiar cal é a unfluencia da cizalla nas propiedades reolóxicas no seú conxunto. É posible además utilizar a tecnología OSP para producir cizalla en dos direciones espaciais simultáneamente de forma oscilatoria. De esta forma pódese estudiala anisotropía dun mateiral de forma sinxela. O obxetivo de este proxecto de tesis é utilizar todas estas técnicas en diiferentes clases de mateirais dende newtonianos ata pseudoplasticos ou viscoelasticos intentando comprender os seús fundamentos, integgrando métodos e proporcionando unha metodoloxía coherente que permita unha correcta interpretación física dos resultados. Nalgúns casos, rediseñamos adaptación da Geometría OSP para poder ser utilizada en materiais que responden a campos eléctricos ou magnéticos.