Micropropagación, organogénesis e identificación bioquímica y molecular de plantas masculinas de kiwi (Actinidia deliciosa (Chev.) Liang and Ferguson var. deliciosa)

  1. PRADO CASTRO, MARÍA JESÚS
Dirixida por:
  1. María Teresa Herrera López Director
  2. María Victoria González González Co-director

Universidade de defensa: Universidade de Santiago de Compostela

Fecha de defensa: 31 de xaneiro de 2003

Tribunal:
  1. Ignacio Zarra Cameselle Presidente
  2. Jorge Fernández Tárrago Secretario/a
  3. María Herrero Romero Vogal
  4. Roberto Rodríguez Fernández Vogal
  5. Guido Cipriani Vogal
Departamento:
  1. Departamento de Bioloxía Funcional

Tipo: Tese

Teseo: 93661 DIALNET

Resumo

En el presente trabajo se ha abordado en primer lugar la identificación de cuatro genotipos ("Matua", "Tomuri", Clon A y "Hayward") de Actinidia deliciosa utilizando las técnicas de marcadores bioquímicos (análisis isoenzimático) y de marcadores moleculares como son RAPD y AFLP. El análisis isoenzimático de PGI y PGM reveló polimorfismos entre los cuatro genotipos estudiados, encontrándose que el número de alelos obtenido coincidió con el descrito previamente por otros autores para la variedad Chlorocarpa y no para la variedad deliciosa. Estos mismos resultados también se encontraron en otros dos sistemas ioenzimáticos no polimórficos (ACO y EST), lo que pone en duda la utilidad de esta técnica para la separación de genotipos muy próximos como son taxones intraespecíficos. En el análisis de RAPD, 11 de los 70 cebadores ensayados mostraron polimorfismos entre los genotipos, y concretamente tres de ellos mostraron bandas exclusivas de "Matua" y "Tomuri", por lo que la técnica si parece suficientemente sensible para la identificación de cultivares o clones de Actinidia deliciosa. Los AFLP se han utilizado por primera vez para la identificación de cultivares y clones de Actinidia deliciosa y se han revelado como una técnica válida, permitiendo obtener gran número de bandas exclusivas para los polinizadors "Matua" y "Tomuri". Esta técnica ya había sido utilizada con este fin en otras especies y se apuntaba su mayor sensibilidad en comparación con los RAPD, por su capacidad para obtener mayor número de bandas polimórficas en una única reacción y por su mayor resolución. En segundo lugar se ha puesto a punto de un protocolo de micropropagación de dos genotipos masculinos de kiwi ("Tomuri" y Clon A) a partir de yemas apicales, estableciendo la combinación hormonal óptima para obtener una buena tasa de multiplicación. Los resultados de enraizamiento y aclimatación no se vieron afectados por la lon