Fracturas subtrocantéreas e intertrocantéreas del ancianocomparación de la técnica quirúrgica de enclavado con cerclaje y enclavado aislado

Resumo

As fracturas subtrocantéreas do ancián son especialmente difíciles de manexar, incidiendo ademais negativamente na calidade de vida do doente. Os mellores resultados clínicos obtéñense cando a reducción da fractura é boa. O obxectivo deste traballo é comparar a técnica de encravado pechada coa aberta usando cerclaxes, e valorando o seu efecto sobre a reducción da fractura, parámetros de calidade de vida,, función musculoesquelética e social. Material y métodos: estudio observacional de dúas cohortes con seguimento prospectivo recollidos dunha mostra de doentes con fractura subtrocantérea. Un dos grupos foi tratado con encravado e maniobras de reducción pechadas (60) e outro con encravado e apertura do foco de fractura e reducción con cerclaxe (30). Mídense coma variables principais as complicacións postquirúrxicas, mortalidade, e parámetros de calidade de vida mediante o cuestionario EQ-5D, e de morbilidade e función social mediante os cuestionarios de Jensen y de Parker & Palmer. Resultados: o comparar ambos grupos non houbo diferenzas en canto a mortalidade e complicacións postquirúrxicas. Sí houbo diferenzas significativas no tempo de hospitalización, grado de reducción e consolidación a favor do grupo cerclado. Tamén encontráronse puntuacións significativas no cuestionario EQ-5D os 12 meses e no Jensen os 12 e 18 meses a favor do grupo cerclado. O comparar a serie de doentes según o grado de reducción atopamos diferenzas significativas en canto o número de complicacións postquirúrxicas sendo menores canto mellor grado de reducción. Conclusións: a técnica de encravado con cerclaxe obtén mellores grados de reducción e tempos de consolidación que a pechada. Estas fracturas teñen un efecto negativo na calidade de vida dos doentes anciáns pero obtéñense mellores resultados cando utilízase a técnica con cerclaxe.